Zaczynając program dwunastu kroków skłonny byłem wierzyć, że moje problemy i trudności
życiowe spowodowane były w większości przez okoliczności zewnętrzne i otaczających mnie ludzi. Wróg był na zewnątrz. Im bardziej żyłem dwunastoma krokami, tym mocniej uświadamiałem sobie, że moje trudności mieściły się we mnie  samym, a nie na zewnątrz i że jedyną osobą, która mogła zmienić ten stan rzeczy - byłem ja sam.
 
Dziś wiem, że podstawą moich wszystkich trudności życiowych było przesadne skoncentrowanie się na sobie, zamiast na tym czego oczekuje ode mnie moja Siła Wyższa. Moje ego (na przykład chęć samodoskonalenia się, schudnięcia, czy
pozbycia się wad charakteru) może doprowadzić mnie tylko do pewnego punktu, ale później już mój wzrost wymaga, żebym się tego ego też pozbył. Cóż za ulga, kiedy  pozbywam się lęku, frustracji i strachu, które idą w parze ze skoncentrowanym na  sobie życiem.
 
Siła Wyższa usuwa moje wady charakteru w krokach szóstym i siódmym, gdy jestem całkowicie na to gotowy – ale nie wcześniej. Na początku jednak powinienem sobie  uczciwie uświadomić te wady w krokach czwartym i piątym. Pomagają mi w tym: życie w abstynencji i nie uleganie moim uzależnieniom. Abstynencja zapewnia mi  niezbędną uczciwość i energię potrzebną do mojej przemiany. Z chwilą, gdy zaczynam się zmieniać, okoliczności w których przyszło mi żyć i moje relacje z innymi ludźmi także zmieniają się na lepsze.
 
Panie, proszę Cię żebyś usunął moje wady charakteru w taki sposób i w takiej kolejności, w jakiej chcesz Ty (a nie w takiej w jakiej wydaje mi się, że powinny zostać usunięte).
 
I jeszcze jedno: Człowiek rodzi się dzieckiem, jego siłą jest wzrost.
  (Rabindrath Tagore)
 
Uzależnienie zatrzymuje w połowie drogi mój rozwój emocjonalny i duchowy, pomimo tego że nadal mogę rozwijać się fizycznie i intelektualnie. Choroba ta pozwoliła mi na wzrost fizyczny i intelektualny, lecz pozostałem skarlały emocjonalnie, nie będąc w stanie zapewnić pożywienia tym częściom mnie samego, których żaden pokarm ani nauka nie były w stanie odżywić.
 
Kiedy usłyszałem, że jestem bezsilny wobec moich  uzależnień, poczułem ogromną ulgę,
wielki ciężar został mi zdjęty z pleców, a moja dusza zatańczyła z radości. Pokonując obsesję, stałem się światłem i nadzieją, wyciągając ręce jak dziecko w  kierunku wzrostu, który mi został zabrany.

Dziś dziękuję Bogu za cud dochodzenia do zdrowia - za ponowną szansę pracy nad tym, kim mogę się stać.
 
Na dziś: Mój wzrost nie ma ograniczeń. Trzeźwość i abstynencja są tylko początkiem.
 
Dodatkowo: Pokora nie zna upokorzenia. (Joseph Roux)
 
Gdy byłem młodszy, być może udawałem się do innych ludzi po pomoc. Często spotykałem  się z odmową i obojętnością. Moi „przyjaciele” i „bliscy” wyśmiewali się ze  mnie, kiedy próbowałem się przed nimi otworzyć, albo w inny sposób wykorzystywali moją wrażliwość i podatność na zranienie. Mówiąc w skrócie: czułem się upokorzony, kiedy tylko próbowałem się przed kimś otworzyć. Tak  więc postanowiłem nie otwierać się przed nikim ani od nikogo się nie uzależniać. Zamknąłem się w sobie przed innymi i z poczuciem wyższości wierzyłem, że jestem w stanie samemu dać sobie w życiu radę.

Dochodząc do zdrowia, zacząłem także uczyć się pokory. Zrozumiałem, że nikt nie jest samotną wyspą, całkowicie odciętą od świata. Dziś nie znam odpowiedzi na wszystkie zadawane mi pytania i potrzebuję pomocy oraz wsparcia tych, którzy naprawdę chcą mi pomóc.
 
Ciężko jest mi być pokornym, kiedy tak często byłem upokarzany, lecz muszę zaryzykować
na nowo wyjście naprzeciw innym ludziom; moja nagroda może być zdumiewająca, a przede wszystkim wspaniale jest nie być samemu.
 
Wiem, że nie muszę nadal czuć się upokorzony. Pokora jest oznaką siły, a nie słabości. Dziś siłą wypełnia mnie obcowanie z innymi ludźmi.
 
Pionierom: Człowiekowi uzależnionemu ciężko może być odbudować przyjacielskie stosunku ze swoimi dziećmi…Po jakimś czasie jednak zobaczą, że ich rodzic jest nową
osobą i na swój własny sposób dadzą mu (jej) o tym znać…Odtąd już postęp będzie błyskawiczny. Cudowne rezultaty często są wynikiem takiego
pojednania.
 
Dochodząc do zdrowia otrzymałem podarunek, którego nigdy nie mógłbym kupić za żadne pieniądze świata. Moje dziecko powiedziało mi, że mnie kocha. Moje dzieci mówiły  mi to już przedtem, płacząc: „Tato, wiesz że cię kochamy. Czy nie widzisz co z  sobą wyprawiasz?” Nie potrafiłem. Pijany płakałem w poduszkę, przytłoczony  nieznanymi mi uczuciami. Dziś popłakałem się także, lecz teraz były to łzy  radości, a nie rozpaczy.
 
Nie oskarżam już nikogo o moje niepowodzenia życiowe. Panie, usuń moje wady charakteru, ale tylko wtedy i tylko takie jakie zechcesz Ty sam.
 
Character Dejects

Beginning the OA program, we are inclined to feel that our problems and difficulties are largely due to circumstances and other people. The enemy seems to be outside. The more we work the Steps, the more we realize that our troubles are within, rather than without. Furthermore, we learn that the only person we can change is  ourself.

We  see that the root of our difficulty lies in being centered on self instead of centered in our Higher Power, Our egos can take us only so far before we reach a  point where continued growth demands that we begin to abandon them. What a relief to get rid of the anxiety, frustration, and fear that go with an ego-centered life!
 
Our Higher Power removes our character defects as we become willing to let go of them. Honest awareness is our first task, and this is facilitated by maintaining  abstinence from compulsive overeating. Abstinence gives us the honesty and the  energy to change. As we change, circumstances and relationships improve.

I ask that You remove my character defects according to Your will.
 
Quoted from the app Food for Thought.
 
Find recovery resources at Hazelden.
 
Best regards:A. Grochowski M

Cały czas spotykam się w życiu z wyborami, i często kusi mnie pójście po najmniejszej linii oporu. W obcowaniu z samym sobą i z innymi, jest mi zwykle łatwiej powiedzieć „tak” niż „nie”, lecz powiedzenie „tak” nie zawsze jest najlepszą odpowiedzią. Jeśli jestem zbyt
permisywny (pozwalający samemu sobie i innym na wszystko), staję się miękki i
nieefektywny w tym, co robię. Problemem pójścia na łatwiznę jest to, że z czasem staje się on coraz trudniejszy. Jeśli nie kontroluję tego, co i ile jem oraz innych moich uzależnień i kompulsji, już wkrótce spotkają mnie wszystkie konsekwencje otyłości i uciekania w chorobę. Jeśli nie będę kontrolował wydatków, w końcu zabraknie mi na to, na co mi naprawdę potrzeba. Jeśli nie będę postępował moralnie i etycznie, moje życie stanie się chaotyczne i będę żył w stałym strachu i napięciu wewnętrznym. Choć wybranie trudnej prawdy może nie być dla mnie łatwe, to dzięki ćwiczeniu moich mięśni etycznych staję się silny duchowo i zaczynam nabierać szacunku dla samego siebie.
 
Panie, pozwól mi dokonywać w życiu właściwych wyborów.
 
I jeszcze jedno:
Nie będzie miał prawdziwych przyjaciół ten, kto boi się zrobić sobie wrogów. (William Hazlitt).
 
Dogadzanie ludziom ma siostrę bliźniaczkę, która nazywa się urazą. Pójście na zbytnie kompromisy, ciągłe uśmiechanie się i mówienie „Tak”, nawet gdy chcę powiedzieć „Nie” – wcześniej czy później odbije się na mnie samym pod postacią niskiego poczucia własnej
wartości, a w konsekwencji na moich stosunkach z innymi ludźmi. Strach przed nieopanowanym wybuchem złości, powiedzeniem lub zrobieniem czegoś, czego mogę
później żałować – powstrzymuje mnie przed pozwoleniem, żeby inni ludzie mogli poznać mnie lepiej, żeby mogli poznać, co w danej sytuacji czuję.

W rezultacie życia dwunastoma krokami, rozwijam w sobie balans emocjonalny, którego potrzebuję żeby móc wyrażać różnicę zdań czy niezgodę, bez okazywania wrogości i złości. Niestety, jak sam przekonałem się o tym w zeszłą sobotę – postęp w tej dziedzinie jest
niezmiernie wolny. Zaczyna się od zbudowania poczucia własnej wartości i czucia się dobrze we własnej skórze.
 
Na dziś: Najpierw będę szukał samoaprobaty, dopiero później aprobaty innych ludzi.
 
Dodatkowo:
Kiedy masz czyste sumienie, nie obudzą cię grzmoty. (Przysłowie angielskie).
 
Gdy moim życiem rządziło uzależnienie, straciłem wszelkie hamulce moralne i poczucie przyzwoitości. Byłem tak zaabsorbowany zaspokajaniem potrzeb mojej choroby, że pozwoliłem by mój wymyślony świat rządził światem moich najgłębszych przekonań. Całkowicie przestałem zwracać uwagę na moralność i jej wartości. Nawet wtedy, wiedziałem z grubsza jak daleko odszedłem od ubitego szlaku, i wewnętrznie tęskniłem za tym, żeby być
znowu w pokoju sam z sobą. Pośrodku moich ucieczek w uzależnienie, zacząłem
słyszeć głos, który mówił mi, że nie żyję w zgodzie sam z sobą. Zszedłem ze
ścieżki, którą kiedyś, dawno temu obrałem, i wiedziałem o tym dobrze, że błądzę.
Tęskniłem za spokojem czystego sumienia, lecz go nie znajdowałem. Byłem sam, na
zewnątrz, na mrozie i zimnie. Dlatego przyszedłem do ciepła programu dwunastu kroków. Muszę powrócić do moich wartości, które kiedyś kultywowałem i znowu zacząć żyć w zgodzie sam z sobą. Pomogą mi tutaj przyjaciele z grup wsparcia i moja Siła Wyższa.
 
Moje sumienie jest jedną z najcenniejszych rzeczy, które posiadam, i uczę się wchodzić z nim w kontakt.

Pionierom: W każdym przypadku, ból był ceną, jaką płaciliśmy za możliwość rozpoczęcia nowego życia. Opłata ta pozwalała nam dostać więcej, niż sami oczekiwaliśmy. Kupowała nam ona także dawkę pokory, która jak okazało się wkrótce, była doskonałym lekarstwem na ból.
 
Bolesne były dla mnie próby zaprzestania kontrolowania mojego życia  i niezbyt mi się to  powodziło, a moje życie stało się trudne do zniesienia. Piłem, żeby zapomnieć, ćpałem żeby uciec. Akceptację życia na warunkach, jakie mi ono  stawia, mogę osiągnąć tylko poprzez pokorę i doświadczenie, kiedy nie pozostało mi już nic innego, i kiedy zawierzam i oddaję moją wolę i moje życie Bogu, tak jak Go rozumiem. Z moim życiem pod opieką Boga, strach,niepewność, i złość nie są więcej odpowiedziami na te części mojego życia, których raczej nie chciałbym doświadczać.
 
Ból przechodzenia przez życie leczy wiedza, że otrzymałem już wystarczającą siłę duchową, po to, żeby przeżyć.
 
Hard Right or Easy Wrong?
 
We  are constantly faced with choices, and often we are tempted to follow the way of
least resistance. In our dealings with ourselves and others, it is usually easier to say yes than no, but yes is not always the best answer. If we are too permissive, we become lax and ineffective.
 
The problem with taking the easy way is that it usually ends up being harder in the long run. If we do not control our eating, we will have all of the problems of obesity. If we do not limit our spending, we will eventually lack funds for what  we need. If we do not follow moral and ethical principles, our lives become  chaotic and we live in constant fear and tension.
Although choosing the hard right is difficult, it is by exercising our ethical muscles that we become strong and gain self-respect.

By Your grace, may I make the right choices.
 
Quoted from the app Food for Thought.
Find recovery resources at Hazelden.
 
Best regards: A. Grochowski MD