Silniejszy czy słabszy?

Za każdym razem kiedy powiem „nie” nieodpartej chęci ucieczki w uzależnienie – staję się silniejszy. . Za każdym razem kiedy się poddaję - sam siebie osłabiam, a powiedzenie „nie” będzie dla mnie w przyszłości trudniejsze. Abstynencja w przypadku kompulsywnego objadania się składa się z wielu  bardzo małych decyzji, robionych w każdej chwili, dzień poo dniu. Stopniowo nabywam wiedzy o tym co mi wolno, a czego powinienem unikać. Wiedza ta dotyczy zarówno określonych sytuacji i postaw, jak też jedzenia. W miarę jak żyję programem dwunastu kroków i robię właściwe decyzje -  staję się coraz silniejszy.

Nikt z nas nie jest doskonałyp i nie powinienem się zniechęcać, kiedy popełniam błędy. Przecież uczę się na nowo jak żyć, a dzięki moim porażkom mogę czasami nauczyć się dużo więcej, niż dzięki sukcesom. Mój wzrost może być powolny, lecz jeśli systematycznie będę wracał na spotkania grup wsparcia i do życia programem dwunastu kroków - wkrótce zobaczę wspaniałe rezultaty, o których nawet nie śmiałem marzyć i nie myślałem, że są wogóle możliwe. Program dwunastu kroków daje mi siłę, żebym stał się nowym człowiekiem.

Panie, dziękuję Ci, że mogę stawać się coraz silniejszy.

I jeszcze jedno: Orzech można poznać po skorupie. - Thomas Fuller

Jak zachowuję się pod wpływem stresu i osądzania przez innych? Czy moja samoocena jest uczciwa, czy też wracam do wariacji na temat: „Przecież jestem dobrym człowiekiem” i „Wygląd to nie wszystko”? Czy nadal używam niezmiennych wymówek na temat wieku, metabolizmu itd., żeby usprawiedliwić się z mojej nie znikającej nadwagi? Czy w kompulsywnym jedzeniu i innych uzależnieniach nie używam wymówki, że przecież: „To tylko ten jeden raz, spróbuję na nowo od jutra”?

Takie i inne  podobne racjonalizacje oraz gimnastyka umysłowa, którymi zajmuję się w chwilach wolnych sprawiają, że być może nadal uciekam w różnego rodzaju uzależnienienia i kompulsje.

Jeśli pozostaję nadal taki jaki jestem: otyły, pełen nie zmieniających się na lepsze wad charakteru, i być może uciekający od czasu do czasu w  „mniej niebezpieczne” uzależnienia i kompulsje – jaki przykład na skuteczność programu dwunastu kroków otrzymuje ode mnie nowoprzybyły? Muszę spojrzeć prawdzie w oczy, zaczynając od zdefiniowania mojej własnej  abstynencji. Być może powinienem także poszukać sobie nowego sponsora, który dlatego tylko że próbuje być miły – podtrzymuje we mnie mit trzeźwości duchowej i emocjonalnej, podczas gdy ja nadal walczę z demonami przeszłości, sam ze sobą oraz uciekam w różnego rodzaju uzależnienia i  kompulsje.

Na dziś: Wierzę w zasadę programu dwunastu kroków, że każda indywidualna osoba jest najlepszym sędzią własnej abstynencji i trzeźwości, lecz uczciwość jest uczciwością i nie powinna być zależna od  interpretacji. Jak bardzo uczciwy jestem w stosunku do samego siebie i do innych ludzi w dniu dzisiejszym?

Dodatkowo: Mądrość powstaje na ruinach głupoty. - Thomas Fuller

Uczę się od innych ludzi  lecz mądrość pochodzi z wewnątrz. Muszę przeżyć własne życie, wykorzystać popełnione przeze mnie błędy i uczyć  się z własnego doświadczenia. Nikt tego nie może za mnie zrobić.

Częścią życia jest popełnianie błędów, a niektórzy z nas muszą je popełniać przez całe życie dopóki nagle sobie czegoś nie uświadomią,  lub nie zobaczą samych siebie i swoich czynów w nowym świetle. Często wydaje mi się, że nigdy nie będę gotowy na zrobienie następnego kroku, a  później - nagle robię go z łatwością. Myślę, że nigdy mi się coś nie uda; a potem -  nagle wykonuję skok do przodu i udaje mi się bez problemu.

W życiu nie powinienem niczego tracić ani marnować. Nawet dzięki uzależnieniom i upadkom mogę otrzymać twardą szkołę i mogę się dzięki nim czegoś nauczyć, jeśli jestem tylko wystarczająco odważny i uważny . Moje szaleństwo może dać mi lepszy wgląd i spojrzenie na samego siebie oraz innych ludzi.

Dziś mogę  użyć mojego doświadczenia i błędów, żeby znaleźć mądrość i pogodę ducha. 

Pionierom: W kroku siódmym zmieniam moje podejście do samego siebie i do świata, które z pokorą pozwala mi wyjść z izolacji mojego egocentryzmu w  stronę innych ludzi i w stronę Boga. - Dwanaście kroków i dwanaście tradycji AA

Gdy w końcu poprosiłem Boga, żeby usunął te rzeczy, które przysłaniały mi Jego i światło Ducha - zacząłem podróż bardziej wspaniałą, niż kiedykolwiek mógłbym sam sobie wyobrazić. Doświadczyłem wolności od moich cech charakteru, które trzymały mnie skoncentrowanego wyłącznie  na samym sobie. Ten uczący mnie pokory krok sprawił, że poczułem się wewnętrznie czysty. Dzięki niemu mogę być dziś użyteczny dla Boga i innych ludzi. Zdałem sobie sprawę że mój Bóg, daje mi siłę czynić to, co On sam dla mnie zaplanował, i że przygotowuje mnie na wszystko i wszytkich, którzy mogą się pojawić na mojej drodze. Panie, prawdziwie jestem dziś w Twoich wszechmogących rękach i dziękuję Ci za radość, że mogę być użyteczny dla Ciebie i dla innych.

 time I say no to the craving for just one small, extra bite, I become stronger. Every time I give in, I weaken myself and make it harder to say no the next time.

Abstinence from compulsive overeating is made up of many small decisions. We gradually acquire the knowledge of what we can handle and what we should avoid. This knowledge applies to situations and attitudes as well as food. As we work our program and make the right decisions, we gain strength.

Stronger or Weaker?

Since none of us is perfect, we do not need to become discouraged when we make mistakes. We are learning how to live, and our failures teach us more than our successes. Growth is slow, but if we keep coming back to OA and the program, we will see results beyond our wildest expectations. OA gives us the strength to become new people.



For growing stronger, we thank You.



Quoted from the app Food for Thought.

Find recovery resources at Hazelden.



A. Grochowski